Nefesle dönüşüm ile kavuştuğum özgürlüğün noktalarla kesin bir ilişkisi var. Nefes seanslarıyla tanışmadan önce hayat şöyle, adamlar böyle, kadınlar böyle, iş yaşamı böyle, benim bir sorunum yok diye ortalarda dolanan ben için iki noktadan bir doğru geçiyordu.
E zaten okulda da böyle öğretmemişler miydi? Doğru söylüyordum! Bir şeyin sebebi vardır, sonucu vardır. Her iddianın bir savunması vardır. -dır, -dir, -dur, -dür ile biten genelleme cümleleri etrafımı sarmıştı. Bense buna doğrularımdan oluşan BEN diyordum. Çalışkan olmalıydım, doğru olmalıydım, haklı olmalıydım, güçlü olmalıydım. O iki nokta arasında volta atar gibi gidip geliyordum. Farklı konu ve konuklarla aynı iki nokta arasında gidip geldiğimin ve hiçbir yere varamadığımın farkında değildim.
Sonra bir şey oldu! Evet nefes almaya başladım. Tüm dünyanın kötü, bir tek benim iyi olma ihtimalimin gözlerimin önünde zayıfladığını görüyordum. Galiba aynaya bakmanın zamanı gelmişti. İki noktanın biri silikleşti ve kayboldu. Nefesimle kavuştuğum frekans yaşamıma başka açılardan bakmamı sağladı. O eski olaylar başka ne anlama geliyordu acaba? Başka? Daha başka? Başlangıç noktasından yürüdüğüm yol sabit bir noktaya bağlamıyordu artık ve her şey daha heyecanlı bir hal almıştı. Neredeyse özgür hissediyordum. Artık hep haklı olamıyordum. Başka bir anlama da gelebilirdi. Bunları fark etmek için resmen nefesimin farkında olmam bana yol gösteriyordu. Anda olmak nefesim kadar yakındı ve böyle bir şeye benziyordu.
“Nefesle dönüşümümde daha cesur adımlar atıp devam etme cesaretini gösterebildiğimde korkacak bir şey olmadığını gördüm.”
Kendime daha da yaklaşmıştım, kuyruğumu kovalamak yerine kendi yoluma koyulduğumu anlamıştım. Artık tek bir nokta vardı. O tek nokta benmişim! Tek noktadan sonsuz doğru geçtiği de doğruydu. Bunu da okulda öğretmişlerdi! Artık sonsuz olasılıkların bana hizmet etmesini seçebileceğimi gördüm. Ben tek bir nokta olsam ve benden sonsuz olasılık geçse, hiçbir konuda mecbur olmasam nasıl biri olurum? Gerekliliklerden değil seçimlerden ilerlemek nasıl bir özgürlükmüş öyle! Bazen çalışkan olabilirim bazen tembel, bazen hassas olabilirim bazen vurdumduymaz. Gücüm azalırsa destek alabilirdim ve dünya dönmeye devam ederdi. Hepsine izinli olduğum ve sonsuz şey olabilecekken seçtiğim kişi olmanın tadına doyulmuyor. Her gün ve her gün yeniden kendim olabilmek için iştahla uyanmak, yaşama sıkı sıkı bağlanmak ve hevesle bu dünyayı yaşamak bir nefes kadar yakınmış. Nefesinle tanış, çalış ve kendine yaklaş. Şimdi.
©mümkün dergi
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Yuka Ajans Yay. ve Org. Tic. Ltd. Şti.’ye aittir. Köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir kısmı kaynak gösterilmesi ve/veya habere aktif link verilmesi halinde dahi kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
