Anne yarası, karşılanmamış ihtiyaçlardan, ihmalden veya kişinin annesiyle olan ilişkisinde yaşadığı travmadan kaynaklanan derin, genellikle bilinçdışı, duygusal ve psikolojik bir acıdır.

Bir kişinin benlik duygusu, ilişkileri ve genel refahı üzerinde derin bir etkiye sahip olabilecek ilkel bir yaradır. Anne yarası, mutlaka kasıtlı istismar veya kötü niyetten kaynaklanmaz. Ayrıca, bir annenin kendi iyileşmemiş yaraları, toplumsal baskılar veya diğer koşullar nedeniyle gerekli duygusal desteği, güvenliği ve beslenmeyi sağlayamamasından da kaynaklanabilir.

ANNE YARASI NEDEN OLUR?

Anne yarası, anne-çocuk ilişkisinin kendine özgü dinamiklerine bağlı olarak çeşitli şekillerde gelişebilir. Bazı yaygın nedenler şunlardır:

Duygusal yetersizlik: Bir anne duygusal olarak mesafeli, tepkisiz veya çocuğunun ihtiyaçlarına uyum sağlayamadığında, çocuk görülmemiş, duyulmamış ve sevilmemiş hissedebilir.

Narsistik ebeveynlik: Narsistik özelliklere sahip anneler, kendi ihtiyaçlarını çocuklarının ihtiyaçlarından önce görebilirler. Bu da empati, onaylama ve destek eksikliğine yol açabilir.

Nesiller arası travma: İyileşmemiş yaralar ve travmalar nesiller boyunca aktarılabilir ve annenin güvenli ve besleyici bir ortam sağlama yeteneğini etkileyebilir.

Toplumsal beklentiler: Annelere uygulanan gerçekçi olmayan toplumsal baskılar ve beklentiler strese, bunalıma ve kendi ihtiyaçlarından ve çocuklarının ihtiyaçlarından kopukluğa neden olabilir.

ANNE YARASININ ETKİSİ

Anne yarası, bireyin yaşamı boyunca çeşitli şekillerde ortaya çıkabilir, benlik duygusunu, ilişkilerini ve genel refahını etkileyebilir. Anne yarasına maruz kalan kişilerde şu sorunlar ortaya çıkabilir:

Düşük benlik saygısı ve benlik değeri: Anne yarası olan kişiler yetersizlik, değersizlik ve derin bir sevilmezlik duygusu ile mücadele edebilirler.

Sağlıklı ilişkiler kurmada zorluk: Anne yarası, bağlanma sorunlarına, terk edilme korkusuna ve işlevsiz ilişki kalıplarını yeniden yaratma eğilimine yol açabilir.

Duygusal düzenleme zorlukları:Anne yarası olanlar, genellikle yoğun öfke, endişe veya depresyon yaşayarak duygularını yönetmekte zorlanabilirler.

İnsanları memnun etme ve karşılıklı bağımlılık: Sevgi ve onay kazanma çabasıyla, anne yarası olan kişiler, ihtiyaçlarını kendi ihtiyaçlarından daha fazla önceliklendirebilir ve bu da karşılıklı bağımlı ilişkilere yol açabilir.

ANNE YARASINI TANIMAK

Çok zor olsa da anne yarasının varlığını kabul etmek, iyileşmeye doğru atılan ilk adımdır.  Anne yarası yaşıyor olabileceğinize dair bazı işaretler şunlardır:

• Kalıcı bir boşluk duygusu, anne sevgisi ve desteği için özlem duymak
• Başkalarına güvenme ve yakın ilişkiler kurma zorluğu
• Kendini sabote etme veya kendine zarar verici davranışlarda bulunma eğilimi
• Annenize karşı kronik öfke, kızgınlık veya suçluluk ve utanç duyguları
• Anne ile olan ilişkini dinamiklerini taklit eden partnerleri veya arkadaşları tekrar tekrar hayatınıza sokma.

ANNE YARASININ İYİLEŞMESİ

Anne yarasını iyileştirmek, öz şefkat, sabır ve destek gerektiren kademeli ve derin bir kişisel süreçtir.

Deneyimlerinizin farkına varın ve onaylayın: Annenizin yarası ile ilişkili acıyı, öfkeyi ve kederi hissetmek için kendinize izin verin. Kendi deneyimlerinizi ve duygularınızı kabul edin.

Kendinize öz şefkat pratiği yapın: Kendinize nezaket, anlayış ve affedici bir şekilde davranın. Değerinizin doğuştan geldiğini ve annenizin eylemlerine veya onayına bağlı olmadığını kabul edin.

Sağlıklı sınırlar belirleyin: İlişkilerinizde, özellikle de hala hayatınızın bir parçasıysa, annenizle sağlıklı sınırlar oluşturmayı ve sürdürmeyi öğrenin.

Destekleyici ilişkiler içinde olun: Sevgi ve onay kazanma çabasıyla, anne yarası olan insanlar, başkalarının ihtiyaçlarını kendi ihtiyaçlarından daha fazla önceliklendirebilir ve bu da karşılıklı bağımlı ilişkilere yol açabilir. Bunun yerine daha destekleyici, alma ve verme dengesinin olduğu ilişkiler içinde olmaya özen gösterin.

Terapi alın: Anne yarasının karmaşıklığını anlayan yetenekli bir terapistle çalışmak, iyileşme yolculuğunuzda değerli rehberlik ve destek sağlayabilir.

Kendine yeniden ebeveynlik yapmak: Anne yarasını iyileştirmenin önemli bir parçası, kendinize yeniden ebeveyn olabilmeyi ve içinizdeki çocuğa iyi bakmayı öğrenmektir.

• Kendinize çocuklukta yaşayamadığınız sevgiyi, onaylamayı ve desteği sağlayın.
• Duygusal ve fiziksel refahı teşvik eden özbakım uygulamalarına katılın.
• Kendi içinizde huzur ve güven duygusu geliştirin.

Bağışlamanın rolü: Bağışlama konusu son derece hassas bir konu ve son derece kişiye özel bir süreç. Herkes affetmek zorunda değildir. Bu kısmı kendini hazır hissedenler yapmalıdır. Affetmenin yaşadığınız acıyı mazur görmek veya unutmak anlamına gelmediğini anlamak önemlidir. Bunun yerine, duygusal yükü serbest bırakma ve kendi iyileşme yolculuğunuzda ilerlemeyi seçme sürecidir. Bağışlama aşamalı bir süreç olabilir ve her zaman annenizle uzlaşmayı içermeyebilir.

DAYANIKLILIK OLUŞTURMAK: ANNE YARASININ ÖTESİNE GEÇMEK

Annenizin yarasını iyileştirme yolunda ilerlerken, dayanıklılık (rezilyans) oluşturmaya ve içsel bir güç geliştirmeye odaklanmak çok önemlidir.

Dayanıklılık oluşturmak için,

• Güçlü bir benlik ve kişisel kimlik duygusu geliştirin.
• Eşsiz niteliklerinizi, yeteneklerinizi ve tutkularınızı kucaklayın.
• Kendinizi sevmeyi ve kendinizi kabul etmeyi öğrenin
• Destekleyici bir çevre ve terapist tarafından desteklenin.

Kaynakça

Gaba, S. (2019, October 25). The Mother Wound. Psychology Today.
Lewis, R. (2020, September 29). What Is the Mother Wound and How Do You Heal?

©mümkün dergi

Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Yuka Ajans Yay. ve Org. Tic. Ltd. Şti.’ye aittir. Köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir kısmı kaynak gösterilmesi ve/veya habere aktif link verilmesi halinde dahi kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.