Geçenlerde pişmanlık üzerine düşünüyordum. Yaşamda pişman olmak, yaşamından pişman olmak ne demek, diye. Pişmanlıkların ardında yaptıklarımız, seçimlerimiz mi var yoksa hiç yapmadıklarımız mı? Sizce hangisi?

Gelin doğru oturup doğru konuşalım. Eteğimizdeki taşları dökelim. Eğer yaşamda olan her şey bizi biz yaptıysa olandan bitenden, kendimizden memnun olmamız gerekmez mi? Kendimizden memnunsak eğer yaşadıklarımızdan pişmanlık duymak neden? Bu bakış açısıyla, yaşadıklarımızdan, yaşamımızdan pişmanlık hissediyorsak aslında kendimizden, varlığımızdan da pişman oluyoruz. Farkında mıyız?

Pişmanlık, gönülsüz ve kabulsüz bir oluş hali sanki. Bu duygu insana ağır geliyor, yapmak, olmak istediklerine de aslında engel oluyor. Ancak bakış açımız değişince fazla sıcak gelen yorganı üzerimizden bir çırpıda atar gibi pişmanlıktan sıyrılıyoruz ve yeniden yapmak istediklerimize, yaşamak istediklerimize dair kolları sıvıyoruz. Çünkü bu pişmanlık duygusu asıl yapmadıklarımıza, yaşamadıklarımıza dair bizi ele geçirebilir.

Yapmadıklarımızdan pişmanlık duymak yerine, yapayım, yaşayayım gitsin, ne olacaksa olsun göreyim, demek size nasıl geliyor? İmrendiğimiz, ilham aldığımız hikayelerin ardında genelde böyle bir ruh hali var diye gözlemliyorum. Birileri yapamadıklarımıza cesaret edince kendimiz yapmışçasına sevincimiz de bundan. Siz ne dersiniz?

Pişmanlıkları tutmak yerine cesaretle yapmak, olmak istediklerimize adım atmak nasıl olur? Ne olursa olsun olanı biteni hazmedip kabul edebilmek mümkün. Hiç pişman olmadım ve yaşadım, diyeceğimiz bir hayat yaşayalım.

Sevgilerimle
Hande Akın

©mümkün dergi

Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Yuka Ajans Yay. ve Org. Tic. Ltd. Şti.’ye aittir. Köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir kısmı kaynak gösterilmesi ve/veya habere aktif link verilmesi halinde dahi kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.