Bu soruya cevap vermeden önce geçtiğimiz gün bizzat deneyimlediğim gerçek bir olayı paylaşacağım. Annemle, evimde, saat 18.20 civarı sohbet ediyoruz. Kadın çığlıkları duyduğumu

Koşulsuz sevmek… Ne büyük bir iddia değil mi? Assos’taki Aile Konstelasyonu kampımızdayız. Çok eski bir dostum niyeti doğrultusunda çalışmasını yapmak üzere sürece başladı.

Genelde yaşanmışlıklarımı yazıyorum. Duygularımı sağaltmaya ihtiyaç duyduğumda yazıyorum. Bir nevi yazmak benim için terapi. Danışanlarda da fark ediyorum, ifade edilmemiş duygular dile getirildiğinde

Etrafımızda olan biten bize çok şey anlatıyor. Gözlemledikçe kendi içimizdeki duygulara dair derin keşifler yapabiliyoruz. Bir süredir gözlemliyorum, daha doğrusu gözümün önünde olan

Geçenlerde pişmanlık üzerine düşünüyordum. Yaşamda pişman olmak, yaşamından pişman olmak ne demek, diye. Pişmanlıkların ardında yaptıklarımız, seçimlerimiz mi var yoksa hiç yapmadıklarımız mı?

Duygusal zekanın iletişimde ve ilişkilerde çok önemli olduğunu düşünüyorum. Siz ne dersiniz? Yazılarımı genelde kurgudan değil, deneyimlerden yazıyorum. Deneyimlerin farkındalıkları çok daha güçlü

Arkadaşlar, kendime yarattığım ben zamanı ile yakın zamanda Güney Afrika’ya gittim. Dünyanın ilk insanın topraklarını hissetmek, harika deneyimler, yeni insanlar, yeni öğrenmeler, farkındalıklar

Sevgililer Günü diye isimlendirilen bir gün, sevgimizi ifade etmek için aslında bahane oluyor. Sevgimizi ifade etmek için bile bahanelere ihtiyaç duyabiliyoruz. Bu tür

Kırılmaktan, kırılganlıktan, kırgın olmaktan köşe bucak kaçarken sevmek nasıl olur? Sevmek, kırılganlığa izin vermek… “İncinebilir olduğumuzu kabul ettiğimizde, kırılgan bir hali yaşamaya izin