Aşk deyince ben kime bağlanıyorum biliyor musunuz?
Aşk ile “MERHABA” diyen o koca adama…
Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın bir yazısı nedeniyle kalebent olarak üç yıllığına Bodrum’a sürüldüğünü bilirsiniz. Yıl 1925. Ankara’dan Bodrum’a gidişi neredeyse altı ay sürer. Gittiği yer hakkında hiçbir fikri yoktur ve ismi dolayısıyla karanlık hislerle korkar. Bodrum’a vardığı o ilk akşam hemen bir ev kiralar ve evin deniz tarafındaki kapısını açınca istemsizce yere çöker.
O anı, Mavi Sürgün kitabında şöyle anlatır:
“Heyy! Açılan kapı, birdenbire gözlerime ve gönlüme açık denizleri, kıyı ve adaları verdi.
…
Çocukluktan beri ilk defa çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlayarak kapıya diz üstü düştüm.
Şiddetle hayret ettim. İçimde hayranlık, gönül açıklığı, şükran, kıyamet kopuyordu. Parmaklarımı kumlara, yosunlara daldırdım. Güzel dünyanın kumlarını, deniz çakıllarını, yosunlarını sanki inci pırlantaymışlar gibi yüzüme gözüme sürdüm, üstüme başıma avuç avuç akıttım.”
Ve orada yeniden doğuşunu şöyle betimler:
“Diz üstü çökmek, bir çeşit fırlamak, havalanmaktır. Babıali yokuşunun boyunduruğuna vurulmuş olan Cevat, boş bir kalıp olarak yerde yığıla dururken, onun ortasında-içinde sanki bir milyar kuş, sevinçle cıvıldaşarak -Halikarnas Balıkçısı irkilip dikilmeye koyuluyordu.”
Sonra şiddetli bir içgüdü ile koşup bir dükkândan kova alır ve avludaki kuyudan kova kova su çeker, sonra denizden doldurur doldurur ve avluya döker.
“Gönül suları bunlar” der, “Elimden şimdi avluya savurmak geliyor. Taşlar sulara kansın, elimden gelse ta göklere yıldızlara savuracağım, serin serin, gözleri açılsın da neşeyle gülsünler!”
1,5 yıl sonra cezasının kalanını İstanbul’da çekmesine izin verilince gerçek sürgününü yaşar, Bodrum’a dönmek için gün sayar. Bir kez kendine uyanmış ve aşkı tatmıştır artık, eski hayatına dönmesi mümkün değildir.
Mavi Sürgün bence çok güçlü bir aşk ve uyanış kitabıdır.
Sizin sürgününüz ne renk?
Sürgünde olduğunuzu sanıp kendinizi bulduğunuz oldu mu hiç?
Sürgünde ıstırap çekerken aşkla ayağa kalktığınız…?
Şu an sürgünde hissediyorsanız “Ben bunu neden yaşıyorum?” diye sormak ister misiniz? Cevapları almaya, sözde konforlu illüzyonlara veda etmeye, aşkla yeniden doğmaya gönlünüz var mı?
Kalben ne güzel söylüyor “Yara” adlı şarkısında:
Yaramızı unutturur yarayı kapatan aşk, yaradan da derin…
Sürgünlerden aşk ile dönmeye, yaralardan aşk ile iyileşmeye niyetle Mümkün Dergi’nin AŞK sayısında okuyacaklarımız hepimize şifa olsun…
Sevgiyle…
©mümkün dergi
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Yuka Ajans Yay. ve Org. Tic. Ltd. Şti.’ye aittir. Köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir kısmı kaynak gösterilmesi ve/veya habere aktif link verilmesi halinde dahi kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
